روانشناسی
روانشناسی علمی است که به مطالعه ذهن و رفتار انسان می‌پردازد. روانشناسی می‌تواند به ما کمک کند تا خودمان و دیگران را بهتر بشناسیم، مشکلات روانی و عاطفی را درمان کنیم، سلامت روان و جسمی را ارتقاء دهیم، روابط خود را بهبود بخشیم و زندگی سالم و رضایت بخشی داشته باشیم. روانشناسی از روش‌های علمی استفاده می‌کند تا سوالات را بررسی کند و نتایج قابل اعتماد و قابل اندازه گیری بدست آورد. روانشناسی دارای زیرشاخه‌های مختلفی است که به موضوعات مختلفی همچون شخصیت، شناخت، یادگیری، حافظه، هوش، احساسات، انگیزه، توسعه، اجتماع، خلاقیت و سلامت مربوط می‌شوند. روانشناسان در زمینه‌های مختلف فعالیت می‌کنند و نقش‌های متفاوتی دارند. برخی از آنها به عنوان درمانگر، محقق، استاد، مشاور، کارشناس یا فعال اجتماعی کار می‌کنند. روانشناسان در بخش‌های دولتی، خصوصی یا غیر انتفاعی همکاری می‌کنند و در بحران‌ها، تروما‌ها، بلایای طبیعی یا جنگ‌ها به افراد کمک می‌کنند. روانشناسان همچنین به تحقق پذیرفته شدن حقوق بشر و حفظ صلح و عدالت در جامعه کمک می‌کنند.
فرق روانشناس و روانپزشک این است که روانپزشکان دارای مدرک دکترای پزشکی (MD) هستند و ملزم به یادگیری تمام سیستم‌ها و عملکرد‌های بدن انسان، نحوه انجام معاینات فیزیکی و درمان‌های خاص برای هر بیماری هستند. روانپزشکان می‌توانند دارو تجویز کنند، بیماران را در بیمارستان بستری کنند، آزمایش‌های تشخیصی را انجام دهند و در موارد لزوم از دستگاه‌های الکتروشوک یا تحریک مغناطیسی استفاده کنند. روانپزشکان معمولاً به درمان بیماران با اختلالات روانی شدید یا مزمن مانند اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی، اختلال شخصیت و اختلالات خوردن متخصص هستند. همچنین روانپزشکان ممکن است با پزشکان دیگر همکاری کنند تا بررسی کنند که آیا علت بروز یا تشدید اختلالات روانی، جسمانی است یا خیر.
روانشناسان دارای مدرک لیسانس، فوق لیسانس یا دکترای روانشناسی هستند و ملزم به گذراندن آزمون‌های حرفه‌ای و کسب مجوز فعالیت هستند. روانشناسان نمی‌توانند دارو تجویز کنند، اما ممکن است با روانپزشک یا پزشک عمومی همکاری کنند تا نظارت بر درمان داروئی بیمار را بر عهده بگیرند. روانشناسان به افراد کمک می‌کنند تا با مسائل زندگی و چالش‌های سلامت روان که اغلب ناشی از استرس، تغییرات زندگینامه، خودپذیرفتگی، خودآگاهی و خودباوری هستند، کنار بیایند. روانشناسان از روش‌های روان‌درمانی گفتار محور استفاده می‌کنند تا با فرد، زوج یا گروه همکاری کرده و الگوهای تفکر، عاطفه و رفتار آسیب‌دهنده را شناسایی و تغییر دهند. روانشناسان معمولاً به درمان بیماران با اختلالات روانپزشکی خفیف یا متوسط مانند افسردگی، اضطراب، وسواس، ترس و اختلالات روانی ناشی از تروما متخصص هستند. همچنین روانشناسان ممکن است با سازمان‌ها، مدارس، دادگاه‌ها یا دولت همکاری کنند تا از طریق ارزیابی، آموزش، مشاوره و پژوهش به بهبود کیفیت زندگی افراد و جامعه کمک کنند.
روانشناسی و تفاوت آن با روانپزشکی